Schipperen met de regels

Gemoedelijk gesprek

‘Nadat Theo boventallig was geworden bij zijn ICT-baan, ging hij de zorg in en werd woonbegeleider voor licht-verstandelijk gehandicapten. Theo: ‘Wij dachten vaak ‘hoe zouden deze kinderen opgegroeid zijn als ze veel eerder in een gezinssituatie terecht waren gekomen?’ Die gedachte liet ons niet meer los.’ Kort daarna zag Petra een advertentie van Driestroom. ‘Daar zochten ze aspirant-gezinshuisouders. Ik kende Driestroom niet eens als zorgaanbieder’, moet Petra bekennen. ‘We hebben gereageerd en Johan Emons kwam langs met Theo van Sluisveld. Het was een heel gemoedelijk gesprek. Johan vertolkte wat wij voor ogen hadden: zorg verlenen binnen een gezinssysteem, omgeven door rust en niet te veel regels. Geen instellingsmentaliteit, maar 24 uur per dag dezelfde gezichten. Het klikte dusdanig, dat Johan aan het einde van het gesprek zei: ‘Ga maar een huis zoeken’.’

Fel tegen regels

‘We hadden dit monumentale huis in Weurt al een tijdje op het oog, want we zochten iets met veel ruimte’, vervolgt Theo. ‘In het voorjaar van 2010 zijn we erin getrokken en vrijwel meteen kwamen de eerste kinderen. Die beginperiode was echt pionieren. Alles moest nog ontwikkeld worden en Johan stond regelmatig op de stoep. Dat is inmiddels allemaal goed gekomen, en méér, vooral op het gebied van de regels. Johan was bijna burgerlijk ongehoorzaam en fel tegen onnodige regels, inspectie en dossiervorming.’

‘Dat is er toch allemaal gekomen en voor ons als gezinsouders is het schipperen’, vult Petra aan. ‘Aan de ene kant moet je je conformeren aan de eisen. Anderzijds moet je dit soort werk vanuit je hart doen. Goede zorg is moeilijk meetbaar, want het zit in vele kleine dingen. Regels voorkomen geen fouten. Ik zeg altijd: ‘als je wil weten hoe het met de kinderen gaat, dan moet je langskomen. Dan kun je het zelf zien’.’

Die beginperiode was echt pionieren. Alles moest nog ontwikkeld worden en Johan stond regelmatig op de stoep. Dat is inmiddels allemaal goed gekomen, en méér, vooral op het gebied van de regels. Johan was bijna burgerlijk ongehoorzaam en fel tegen onnodige regels, inspectie en dossiervorming

Steeds zwaardere indicatie

Theo: ‘Op het moment hebben we acht Driestroomkinderen in huis en nog een eigen dochter. Enkelen zijn inmiddels uitgevlogen. In de loop der tijd hebben we kinderen met een steeds zwaardere indicatie gekregen. Kinderen blijven tegenwoordig langer thuis met veel ambulante hulp. Dat pakt niet altijd goed uit met agressie, adhd en hechtingsproblemen tot gevolg. Soms komen ze daarna rechtstreeks bij ons, maar vaak zijn ze al op diverse plekken geweest.’ ‘Wij kunnen veel aan’, aldus Petra. ‘We zijn gewend aan een groot gezin en hebben inmiddels ook een aantal kleinkinderen. Dat loopt allemaal samen. Mijn vader komt regelmatig langs en is de opa van elk kind. Dit gun je iedereen. Vergeet niet dat wij veel kinderen hebben zonder functionerende ouders, die vaak zelf verstandelijk beperkt zijn.’

Grenzen accepteren

Het echtpaar is het eens: ‘Een gezin is heel krachtig. We doen alles wat er in een gezin gebeurt, dat vond ook Johan heel belangrijk. En we leren over en weer van elkaar. Wij zijn blij met onze kinderen en met wat ze vandaag kunnen. Die grens accepteren is belangrijk. In het onderwijs in Nederland staat vaak het cognitieve voorop. Dat is niet altijd in het voordeel van deze kinderen, zij hebben iets anders nodig.’

Alles op een positieve manier

‘Johan had een droom’, vervolgt Theo. ‘Hij zette zich in voor kwetsbare kinderen. Door hun beperkingen en gedragsproblemen kwamen ze vaak in instellingen terecht. Ze werden steeds verplaatst en maakten veel narigheid mee. In een instelling gaat alles met regels en straffen. In een gezinssituatie kan veel meer. Petra: ‘Wij hebben niet veel regels. Ook niet nodig. Wij doen de dingen op een positieve manier. Het is hier gezellig. Onze dochter en schoonzoon werken inmiddels full time met ons mee. Dat is voor ons erg belangrijk omdat we geloven in de kracht van het ‘familie zijn’’.

Elk kind is uniek

Theo en Petra zijn geïnspireerd door hun geloof: ‘Het geeft ons visie op hoe je het leven leeft, eerlijk, met integriteit. Elk kind is uniek en heeft recht op een eigen behandeling. We proberen met de regels te leven, maar er niet in te verzuipen.’

Wij doen alles zelf

‘De overheid ziet nu ook dat kleinschalige zorg goed werkt’, sluit Petra af. ‘Het zou voor meer groepen mensen oplossingen kunnen bieden, zoals voor dementerende ouderen. Het is ook een hele efficiënte manier van zorgverlening. Wij hebben geen hiërarchische structuur, hier is geen directeur of management.

Wij doen alles zelf, waardoor een veel groter deel van het geld bij de kinderen terechtkomt. Wij organiseren alles voor de kinderen, lossen heel veel op, ook als het niet zou hoeven volgens de regels. En dan zeggen we tegen elkaar: ‘Als Johan dit geweten had’.’

Interview met Theo en Petra van de Weetering van Driestroomhuis De Meander uit het boek: 'Johan Emons, een man met een missie. De ontwikkelingen van de franchise bij Driestroom'.