Pleegouders en gezinshuisouders hebben hetzelfde doel: kinderen die (tijdelijk) niet thuis kunnen wonen op laten groeien binnen de warmte en veiligheid van een gezin. Veel pleegouders hebben, naast hun eigen gezin, één pleegkind. Pleegouders nemen vrijwillig kinderen op, blijven daarnaast werken en krijgen een vaste vergoeding voor de onkosten.
Wat is het verschil?
Pleegzorg en een gezinshuis zijn verschillende hulpvormen. Waar zit dan het verschil? Pleegouders zijn vrijwilligers. Gezinshuisouders zijn professionele opvoeders die betaald krijgen voor de zorg die zij bieden. Voor kinderen met complexe problemen is een groot hart en een veilige nest niet voldoende. Denk aan kinderen met een licht verstandelijke beperking, die verwaarloosd zijn én hechtingsproblematiek hebben. Er is professioneel 'ouderschap' nodig. Een gezinshuis is dan vaak een goede plek.
In de loop van de jaren ga je onwijs veel om die kinderen geven. Als je dan merkt dat ze zich ook aan jou gaan hechten, is dat een grote stap. Ze vertrouwen na lange tijd weer een volwassen persoon . Zo zijn we langzaam maar zeker een echt gezin geworden.
Professionele hulpverlening
In het gezinshuis krijgen de kinderen en jongeren professionele hulpverlening. Minstens één van de gezinshuisouders heeft professionele ervaring met zorg voor kinderen, heeft een relevante opleiding (minimaal mbo-niveau 4) en krijgt hiervoor betaald. In een gezinshuis wonen vaak meer kinderen dan in een pleeggezin. Gedreven door de passie om kinderen te helpen en een warme en veilige gezinssituatie te bieden maken pleegouders met enige regelmaat de overstap van pleegzorg naar gezinshuis. Een aantal Driestroomhuizen zijn op deze manier ontstaan.
Meer weten over het zorgondernemerschap bij Driestroom?Neem hier een kijkje
